حدود ۴۰۰ سال پیش وقتی در معادن زغال‌سنگ‌ “هارتز” آلمان با تیرهای چوبی، راهی به شکل ریل ساخته شد تا سگ‌ها از طریق این ریل‌ها مواد استخراج شده را به محل بارگیری حمل کنند،‌ هیچ کس فکر نمی‌کرد که زمانی ریل‌های فولادین تمامی کره زمین را در برمیگیرند و محل عبور قطار‌هایی می‌شوند که گاه بیش از ۳۵۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارند و با صرفه‌ترین و ایمن‌ترین روش برای رساندن مسافران و کالاها به مقصد هستند. این به معنای آن است که امروزه حمل و نقل ریلی با شکل آغازین و ابتدایی آن بسیار متفاوت است و هر کشوری برای استفاده و حفظ این صنعت عظیم که نقش مهمی در توسعه حمل و نقل و در نتیجه پیشرفت کشور دارد، باید از متخصصان کارآمد در صنعت‌ راه‌آهن بهره بگیرد.بر همین اساس در سال ۷۶ برای اولین‌بار در خاورمیانه، دانشکده مهندسی راه‌آهن در دانشگاه علم و صنعت ایران تأسیس شد و در سه رشته مهندسی ماشین‌های ریلی، مهندسی خط و سازه‌های ریلی و مهندسی حمل و نقل ریلی دانشجو پذیرفت.در این میان مهندسی ماشین‌های ریلی به مطالعه و بررسی کلیه فعالیت‌های بخش متحرک صنعت حمل و نقل ریلی می‌پردازد. هدف‌ این رشته تربیت‌ متخصصانی‌ است‌ که‌ بتوانند طراحی‌، انتخاب‌ بهینه‌، بهبود سیستم‌ نگهداری‌، تعمیر، بازسازی‌ و ساخت‌ وسائط‌ نقلیه‌ ریلی‌ را بر عهده‌ بگیرند. در واقع‌ مهندس‌ ماشین‌های ریلی‌ یک‌ مهندس‌ خوب‌ مکانیک‌ است‌ که‌ تخصص‌ ویژه‌ در زمینه‌ راه‌آهن‌ دارد و به همین دلیل آمادگی حل مشکلات صنعت راه‌آهن مثل مشکلات طراحی و ساخت قطعات را دارد.