کنفرانس در مفهوم کلی جلسه ای است که تعدادی از متخصصان در آن گردهم می آیند تا در مورد یک موضوع خاص بحث و مذاکره کنند. البته برخی از افراد مفهوم آن را با همایش (Convention) اشتباه گرفته و در مورد کاربرد آن دچار سردرگمی می شوند. کنفرانس از نظر اندازه و هدف با همایش متفاوت است و معمولا همایش ها بزرگتر از کنفرانس ها هستند. مشارکت کنندگان در همایش ها با هدف ارائه گزارش یا سخنرانی در مورد یافته ها و تحقیقات خودشان حاضر می شوند اما در کنفرانس ها علاوه بر ارائه گزارش، ایده ها و نوآوری ها در یک حوزه مشخص نیز ارائه می شود. تمامی کنفرانس ها یک یا چند سخنران برجسته دارند که در حوزه مورد نظر متخصص و کارشناس بوده و سخنرانی آنها می تواند نظرات زیادی را به محتوای و ماهیت کنفرانس جلب کند. اما کنفرانس ها به 3 دسته کلی تقسیم می شوند: (1) کنفرانس دانشگاهی (Academic Conference): نوعی از گردهمایی اعضای هیئت علمی، کارشناسان و خبرگان دانشگاهی که با سخنرانی و بعضا ورکشاپ (Workshop) نیز همراه است. (2) کنفرانس کاری (Business Conference): کنفرانسی که با حضور فعالان در یک صنعت یا در یک شرکت برگزار می شود و فرصتهای پیش روی صنعت یا شرکت مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. کنفرانس های کاری زمانی برگزار می شوند که به دلیل اتفاقات جدید در بازار، ممکن است روندهای جدیدی برای صنعت یا کسب و کار رخ دهد و در نتیجه نخبگان و کارشناسان اقدام به بررسی فرصت ها، تهدید ها، نقاط قوت و ضعف صنعت کرده و استراتژی هایی جدیدی ارائه می نمایند. (3) کنفرانس های تجاری (Trade Conference): کنفرانس تجاری در مقیاسی بسیار بزرگتر از سایر انواع کنفرانس شکل گرفته و علاوه بر متخصصین و کارشناسان اقتصادی و صنایع مختلف، افراد عادی نیز به عنوان عرضه کنندگان و خریداران خرد نیز می توانند در این گردهمایی حضور یافته و به بحث و گفتگو بپردازند. کسب و کارهای کوچک و کارآفرین با ارائه پیش پروپوزال های تجاری می توانند در این کنفرانس ها حضور پیدا کرده و شانس جذب سرمایه گذار را برای خودشان بالا ببرند.
سمینار Seminar
سمینار (Seminar) نوعی از گردهمایی آموزشی-دانشگاهی است که ممکن است در یک محیط آکادمیک، سازمانی و یا تجاری برگزار شود. در این فرآیند مشارکت کنندگان در هر جلسه از سمینار بر روی یک موضوع مشخص بحث و مذاکره می کنند. علاوه بر بحث و مذاکره نیاز است که سخنرانی هایی در مورد موضوع سمینار در جلسه مورد نظر ارائه شود و مشارکت کنندگان به بحث و بررسی مطالب ارائه شده توسط سخنران بپردازند. در برخی از کشورها سمینار به یک واحد درسی در دانشگاه اطلاق می شود که در آن دانشجویان به صورت تخصصی به بررسی رشته تحصیلی خودشان می پردازند و ابعاد مختلف آن را به صورت کاملا علمی و دقیق مورد بررسی قرار می دهند. در واحد درسی سمینار معمولا فعالیت ها به سخنرانی و بحث محدود نمی شود و شامل مقاله، امتحان و پروژه های کلاسی نیز می شود. وجود واحد درسی سمینار یکی از ضرورت های دوره تحصیلات تکمیلی است و تمامی دانشجویان حاضر در این کلاس می بایست تخصص و دانش بسیار بالایی در رشته تحصیلی خودشان داشته باشند. واحد درسی سمینار در کشور استرالیا و بریتانیا ممکن است یک سال به طول بانجامد و در کشورهای اروپایی معمولا به سخنرانی های طولانی و ایده پردازی همراه است. سمینار ها ممکن است یک یا چند هدف در برگزار داشته باشند. یکی از مهمترین اهداف سمینارها فراهم آوردن آموزش تخصصی در یک حوزه علمی مشخص است که معمولا از طریق سخنرانی و بحث و بررسی انجام می گیرد. اما برخی دیگر از سمینارها با هدف تمرین یک مهارت و آموزش های کاربردی صورت می گیرد مانند سمینارهای بازاریابی، طراحی شبکه، کارآفرینی و بسیاری از سمینارهای رشته مهندسی که علاوه بر سخنرانی و بحث گروهی با ورکشاپ نیز همراه است. اولین قدم در برگزاری یک سمینار موفق مشخص کردن هدف سمینار، مشارکت کنندگان مورد نظر و سخنران های سمینار است. سعی کنید قبل از برگزاری و یا شرکت در یک سمینار از موضوع و اهداف آن اطمینان حاصل کرده و سخنرانی های آن را متناسب با اهداف و رویکرد گردهمایی تنظیم کنید.
بزرگداشت (Commemoration) یا همان یادبود مراسمی است که به منظور تکریم و تجلیل از دستاوردها و خدمات یک شخص برجسته در عرصه علمی، فرهنگی، اقتصادی و غیره انجام می گیرد. این افراد به عنوان اشخاصی تاثیرگذار در جامعه شناخته می شوند که کارها و فعالیت های آنها موجب پیشرفت و تغییرات مثبت در جامعه شده است. مراسم بزرگداشت یا همان یادبود از این جهت اهمیت دارد که اعضای جامعه را با دستاوردهای افراد برجسته در یک حوزه مشخص آشنا کرده و جنبه های جدیدی از زندگی و رفتار این اشخاص را آشکار می کند. یکی از مهمترین بخش های یک مراسم بزرگداشت، سخنرانی افرادی است که با شخص متوفی غرابت و دوستی نزدیکی داشته و خاطرات معمولا مثبتی را از وی بیان میکنند. همین موضوع علاوه بر جنبه های آموزشی، مفاهیم تاریخی و اجتماعی را نیز دنبال می کند ولی هدف اصلی سخنرانی به هیچ وجه علمی و یا تاریخی نیست. هر گونه بزرگداشتی که برگزار می شود چهار اصل مهم و اساسی را دنبال می کند: (1) واقعیت های تاریخی: تمامی سخنرانی ها، متون، نظرات و صحبت هایی که در یک بزرگداشت ارائه می شوند مبتنی بر واقعیت های تاریخی در مورد شخص متوفی بوده و به هیچوجه نباید جنبه اغراق آمیز و یا غیر واقعی داشته باشد. چرا که این مراسم علاوه بر تکریم و تعظیم افراد به دنبال ثبت واقعیت های تاریخی از عملکرد و فعالیت های این اشخاص برجسته می باشد. (2) تاثیرات اجتماعی: یکی دیگر از جنبه های مثبت بزرگداشت این است که افراد جامعه با تاثیر فعالیت های این اشخاص آشنا شده و در میابند چطور و چگونه جامعه آنها به پیشرفت کنونی دست یافته است و نقش این افراد برجسته در پیشرفت و توسعه جامعه چه بوده است. ماهیت تاثیرگذاری آنها در جامعه می تواند موجب ایجاد انگیزه در سایرین شده و آنها را به دنباله روی از این اشخاص برجسته تشویق نماید. (3) توصیفات و نظرات مختلف: بسیاری از بزرگداشتهایی که در جهان برگزار می شوند جنبه یکسویه و معرفی گونه ندارند و دیگران را تشویق می کند که نظرات موافق و مخالف در مورد اشخاص برجسته را بیان نمایند. همانطور که پیشتر بیان کردیم تمامی این نظرات می بایست مبتنی بر واقعیت های تاریخی بوده و بر فعالیت ها و نقش آفرینی حقیقی وی تمرکز داشته باشد. اما برخی از این بزرگداشتها با توجه به ماهیت تکریمی و تجلیلی اجازه انتقاد و بیان نظرات مخالف را نمی دهند و تنها بر جنبه های مثبت تمرکز دارند. (4) وقایع و رخدادها: یکی از جذابترین جنبه های مراسم بزرگداشت ارائه داستان های واقعی از زندگی و شرح رخداد و وقایع روزمره این افراد برجسته است که سبک زندگی، اخلاقیات، رفتار و عملکرد این الگوهای جامع را به صورت مثال گونه و کاربردی بیان می کند. معمولا از سخنران های مراسم درخواست می شود تا برخی ز این وقایع را که جنبه آموزشی و انگیزشی دارند، بیان کنند و دیگران را تشویق به تبعیت از این الگوها کنند.
بزرگ داشتن، تعظيم نمودن، توقير کردن و تکريم نمودن ياد و خاطره شخصيتي که در عرصه هاي علمي، فرهنگي، هنري و… شاخص بوده است و اينک در ميان ما نيست. در مراسم بزرگداشت چندين سخنران در باره آراء و نظرات و آرمان هاي نيک آن شخصيت بیاناتی ایراد مي نمايند.
کنگره Congress
کنگره (Congress) یک گردهمایی کاملا رسمی است که در آن سران کشورها، سیاستمداران برجسته، نمایندگان سازمانی و ارگانی و البته گرو های سیاسی شرکت دارند و در زمینه مباحث مختلف سیاسی و قانون گذاری به بحث و گفتگو می پردازند. اسم کنگره برای اولین بار در سال 1770 توسط مستعمرات سیزده گانه بریتانیا (Thirteen British Colonies) با هدف استقلال از کشور انگلیس انتخاب گردید و بعدها نام ایالات متحده آمریکا بر آن گذاشته شد. با استفاده ایالت متحده آمریکا از واژه کنگره در مجلس قانون گذاری خودش، سالهای بعد تعداد بیشتری از کشورها از این روند پیروی کرده و اسم کنگره را برای مجلس قانون گذاری خودشان انتخاب کردند. اما در محیط دانشگاهی و علمی کنگره به مراسمی اطلاق می شود که در آن کارشناسان و خبرگان اقدام به بحث و بررسی مسائل و مشکلات پیش روی یک صنعت در ابعاد کلان کشوری و ملی پرداخته و برای آن راه حل های کاربردی ارائه می کنند. یکی دیگر از جنبه های متمایز کنگره عدم وجود محدودیت های زمانی در برگزاری و بحث و گفتگو است که در آن اشخاص بدون محدودیت در زمان اقدام به سخنرانی، ارائه نظر و بررسی راه حل می کنند. این مورد یکی از نقاط اختلاف آن با کنفرانس، همایش و حتی سمینار است که اشخاص باید به محدودیت زمانی موجود که معمولا 10-20 دقیقه است پایبند باشند. کنگره ها خصوصا در سطح ملی و بین الملل بگونه ای اجرا و مدیریت می شوند که در صورت صلاحدید مشارکت کنندگان و برگزار کننده، ممکن است تا چند روز پیاپی نیز ادامه داشته باشد و کارشناسان برای رسیدن به یک راه حل کاربردی در یک موضوع مشخص بارها و بارها به بحث و گفتگو بپردازند.
سمپوزیم Symposium
سمپوزیم (Symposium) از نظر محتوا و ماهیت بسیار شبیه به کنفرانس است اما از نظر اندازه تا حدی کوچکتر می باشد. دیکشنری پیشرفته آکسفورد (Oxford Advanced Learner’s Dictionary) سمپوزیم را یک کنفرانس کوچک تعریف می کند. همانند کنفرانس، سمپوزیم نیز بر روییه موضوع مشخص تمرکز داشته و شرکت کنندگان پیرامون همان موضوع به بحث و گفتگو می پردازند. در این گردهمایی معمولا کارشناسان برای بیان نظرات خودشان از مقاله و یا سخنرانی استفاده می کنند و دقیقا مشابه کنفرانس بر بیشتر بر ارائه و بیان نظرات استوار است تا ورکشاپ و فعالیت های عملیاتی. سمپوزیم ها معمولا در یک روز کاری به پایان رسیده و نتایج آن در همان روز به پایان خواهد رسید. شاید بتوان گفت که سمپوزیم از نظر پرستیژ و اعتبار تا حدی از کنفرانس بالاتر است چرا که افراد صاحب نظر و کارشناسان خبره در آن اقدام به سخنرانی و بیان نظر می پردازند و نتیجه گیری ها معمولا علمی و دقیق است.
فستیوال یا همان جشنواره (Festival) مراسمی است که توسط افراد جامعه برگزار شده و یک رویداد تاریخی، فرهنگی و یا مذهبی جشن گرفته می شود. جشنواره ها معمولا با تغییرهای بومی-محلی همراه بوده و زبان، آداب و رسوم، گویش، خرده فرهنگ و حتی لباس و موسیقی مردم محلی در نحوه برگزاری جشنواره ها تاثیرگذار هستند. این جشنواره ها تنها ماهیت شادی و برگزاری مراسمات مذهبی یا فرهنگی ندارد بلکه می تواند یک رویداد بزرگ با حضور گسترده مردم را دربر بگیرد مانند جشنواره بزرگ کتاب تهران و یا جشنواره فیلم فجر که یک رویداد بزرگ علمی و فرهنگی در سطح کلان کشور هستند. دلیل اصلی برگزاری جشنواره این است که می تواند تعداد بسیار زیادی از افراد جامعه را به واسطه یک رویداد مهم گردهم جمع کند و این فرهنگ را تقویت کند که علارغم تفاوت های ظاهری همه ما در واقع یک کالبد متحد و منسجم هستیم. بطور کلی جشنواره ها در تمامی نقاط جهان سالانه بوده و یک بار در سال اتفاق می افتند که بسته به سیاست های ملی و کشوری می توانند بین 1 روز و یا بعضاً تا هفته ها ادامه داشته باشند. جشنواره ها انواع مختلفی دارند که از جمله آنها می توان به جشنواره های هنری مانند جشنواره فیلم فجر، جشنواره مذهبی مانند مراسم محرم، جشنواره های ملی و تاریخی مانند مراسم نوروز، جشنواره های فرهنگی مانند جشنواره کتاب تهران، جشنواره های علمی مانند جشنواره علمی و پژوهشی فرهنگیان و غیره اشاره کرد.
گردهمایی Meeting
گردهمایی یک واژه عمومی است که به بسیاری از رویدادهای علمی در کشور اطلاق می شود. همانطور که از واژه آن مشخص است افراد برای بررسی و گفتگو در مورد یک موضوع مشخص گرد هم می آیند. گردهمایی ها به جلساتی اطلاق می شود که بیش از دو نفر در یک قالب کاملا رسمی جمع شده و به بحث و گفتگو می پردازند. گردهمایی در لغت بر هیچ رویکرد و قالب خاصی تاکید ندارد و هدف و نحوه برگزاری توسط مشارکت کنندگان و برگزار کننده مشخص می شود. این گردهمایی ها ممکن است از نوع حل مسئله (Problem Solving)، تصمیم گیری (Decision-making) و بررسی شرایط (Status Check/Update) باشد که هر کدام از آنها اهداف، ماموریت و زمان خاص خودش را خواهد داشت.
